Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΕΛΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΕΡEΥΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Την Δευτέρα 19 Μαΐου στις 8.30 μμ έγινε η παρουσίαση του τελικού έργου της Ερευνητικής Εργασίας με τη μορφή θεατρικής παράστασης, στο Κοινωφελές Ίδρυμα - Πολιτιστικό Κέντρο Ιουλιανός Τσιράκης στον Σκινέ Χανίων.
Ευχαριστούμε θερμά τον Πρόεδρο του Ιδρύματος Καθηγητή κ. Σεραφείμ Καστανάκη για την ευγενική παραχώρηση της αίθουσας και τις μητέρες μαθητών μας κυρίες Μαζαράκη Αντριάνα και Μητσού Μαρία για την βοήθειά τους στην οργάνωση της παρουσίασης.
Επίσης ευχαριστούμε τον Διευθυντή του ΓΕΛ Αλικιανού κ. Μαυρογένη Ιωάννη και τον Σύλλογο Διδασκόντων για την στήριξη και συμπαράστασή τους στην προσπάθειά μας.

Ακολουθεί το κείμενο του θεατρικού έργου που έγραψε η ομάδα της Ερευνητικής Εργασίας.


Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΩΝ DA MOLIN
ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΕΛ ΑΛΙΚΙΑΝΟΥ


Χαρακτήρες

Σοφία Da Molin, νύφη
Πέτρος Καντανολέων, γαμπρός
Φραγκίσκος Da Molin, πατέρας της Σοφίας
Γεώργιος Καντανολέων, πατέρας του Πέτρου
Υπηρέτες
Το Φάντασμα της Σοφίας (αφηγητής, συνδέει παρόν με παρελθόν)


Σκηνή Πρώτη
( Η σκηνή σκοτεινή, ανάβει μόνο ένας προβολέας. Το Φάντασμα της Σοφίας μπαίνει από δεξιά και προχωράει σέρνοντας τα πόδια με πολύ πόνο προς το κέντρο της σκηνής.)

Αυτό εδώ το μέρος ήταν κάποτε το σπίτι μου.
Εκείνο το βράδυ, το πιο όμορφο της ζωής μου, ξαφνικά το φεγγάρι έχασε τη λάμψη του, τ’αστέρια χάθηκαν, ο αέρας πάγωσε.
Θυμάμαι μόνο μερικές εικόνες, σαν από ένα κακό όνειρο. Όταν έβαλαν τη θηλιά στο λαιμό μου δεν είχα καταλάβει ακόμα τι είχε συμβεί.
Γύρω μου Βενετοί στρατιώτες, φωνές, κλάματα, αίμα παντού.
Είδα τον πατέρα μου να παρακολουθεί με δάκρυα στα μάτια. Προσπάθησα να τον πλησιάσω αλλά η θηλιά με έσφιγγε, σιγά σιγά μου έκοβε την ανάσα. Καταλάβα πια ότι κανείς δεν θα με σώσει, μου απέμεναν μόνο λίγες στιγμές πριν το σχοινί τεντώσει. Τι να πω και τι να κάνω εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα; Οι σκέψεις μου ήταν τόσο μπερδεμένες. Μια μόνο λέξη μου ερχόταν στο μυαλό, ένα τεράστιο, αιματοβαμμένο και βασανιστικό ΓΙΑΤΙ;
Όλες οι πόρτες είναι κλειστές για μένα. Είμαι καταδικασμένη να περιπλανιέμαι αιώνια σε τούτο τον αβέβαιο κόσμο, ένα απομεινάρι του μίσους και της κακίας των ανθρώπων. Κι όμως ήμουν ευτυχισμένη εκείνο το βράδυ, για πρώτη φορά νόμιζα ότι όλα πάνε καλά.
(βγαίνει)


Σκηνή Δεύτερη
( Ο Πέτρος και η Σοφία μιλούν λίγο πριν το γάμο τους. Έχουν συναντηθεί κρυφά.)
ΠΕΤΡΟΣ Σε είδε κανείς;
ΣΟΦΙΑ Όχι όχι μη φοβάσαι! Είπα ότι πάω στην εκκλησία.
ΠΕΤΡΟΣ Ο πατέρας σου είπε το ναι! Σύντομα θα σου το ανακοινώσουν! Θα γίνεις γυναίκα μου Σοφία!
ΣΟΦΙΑ Νομίζεις πως δεν το ξέρω; Ήμουν κρυμμένη πίσω από την πόρτα και κρυφάκουγα όσο ήταν ο πατέρας σου στο σπίτι μας!
ΠΕΤΡΟΣ Μα φυσικά, πώς δεν το σκέφτηκα! Σιγά μην καθόσουν ήσυχα στην κάμαρά σου! Και τι έχεις να πεις λοιπόν για όλα αυτά;
ΣΟΦΙΑ Τίποτα που να μην ξέρεις ήδη : πόσο περήφανη είμαι που ο γάμος μας θα γίνει αφορμή να συμφιλιωθούν Κρητικοί και Βενετοί!
ΠΕΤΡΟΣ Μην ενθουσιάζεσαι τόσο, γλυκιά μου. Τα πράγματα δεν είναι απλά. Κι άλλοι τέτοιοι γάμοι έχουν γίνει μεταξύ Βενετών και ντόπιων κι όπως ξέρεις τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα τα αναμενόμενα.
ΣΟΦΙΑ Ναι αλλά εδώ μιλάμε για το τέλος μιας επανάστασης! Όλοι αυτοί οι αντάρτες που κρύβονται στα βουνά θα μπορέσουν να πάνε πάλι σπίτια τους, στις οικογένειές τους! Δεν το βλέπεις ότι ο γάμος μας θ' αλλάξει τη ζωή τόσων ανθρώπων; Κι αν ο πατέρας μου δεν ήθελε πραγματικά να γίνει ειρήνη δεν θα έλεγε το ναι!
ΠΕΤΡΟΣ Πραγματικά, σ'αυτό δίκιο έχεις! Πόσος κόσμος θα χαρεί μαζί μας! Ξέρεις βέβαια πως οι καλεσμένοι μας θα είναι πάνω από 500! Θα ρθουν οι Κόντοι απ΄τον Αλίκαμπο, οι Πάτεροι, οι Μουσούροι, κι ακόμα κάτοικοι από τον Ψαθογιάννο, τα Ρούματα, τα Μεσκλά, το Ντερέ, τη Σκορδαλού ακόμα κι απ’την Κίσσαμο!
ΣΟΦΙΑ Ξέρω ξέρω! Η μητέρα μου έχει ήδη ξεκινήσει τις ετοιμασίες! Μα Πέτρο πρέπει να φύγω γρήγορα! Αν δεν εμφανιστώ στην ώρα μου θ'αρχίσουν να με ψάχνουν!
ΠΕΤΡΟΣ Τρέχα λοιπόν αρχοντοπούλα μου! Τρέχα γιατί ο χρόνος λιγοστεύει...
ΣΟΦΙΑ (Κοντοστέκει καθώς έχει ξεκινήσει να φεύγει) Αύριο;...
ΠΕΤΡΟΣ Αύριο θα έρθω εγώ σε σένα. Φύγε λοιπόν μη χάνεις λεπτό! Η νύχτα είναι στο κατόπι σου.


Σκηνή Τρίτη
(Ο Φραγκίσκος Da Molin μόνος του στη σκηνή, βηματίζει ανήσυχα. Μπαίνει αγγελιαφόρος.)
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ Γράμμα από τη Βενετία εκλαμπρότατε.
DA MOLIN Δώσε μου το αμέσως δίχως άλλη καθυστέρηση! (Το ανοίγει και διαβάζει)
«Αφού ελάβαμεν την επιστολήν σας αποφασίσαμεν όπως αποστείλωμεν στρατιώτας 2270 πεζούς, 250 ιππείς και 80 τοξότας. Η επανάσταση πρέπει να καταπνιγεί με κάθε κόστος!»
Θεέ μου τι πράξη φριχτή πάω να κάνω; Εγώ γεννήθηκα εδώ, άλλη πατρίδα έξω απ’ την Κρήτη δεν εγνώρισα. Κι αυτοί εδώ είναι συντοπίτες μου, συγχωριανοί μου.
Τι να’κανα όμως; Αν προδώσω τη Βενετία είμαι χαμένος. Κι αυτός ο Γιώργης, ο Λυσσογιώργης, δε μου φαίνεται άνθρωπος που μπορώ να εμπιστεύομαι.
Ο γιος του όμως είναι λεβέντης και άξιος. Και η Σοφία μου έχει ξετρελαθεί μαζί του… σύντομα όμως όλα αυτά θα τελειώσουν. Η Σοφία μου πόσο θα στενοχωρηθεί! Η καρδιά της θα ραγίσει. Και μετά; Τι θα κάνουν οι άρχοντες; Λες να τη δικάσουν; όχι όχι αποκλείεται, την κόρη μου δεν θα την πειράξουν. Θα μείνει όμως χήρα και δυστυχισμένη εξαιτίας μου. Ανησυχώ! Ωχ πόσο ανησυχώ για το παιδί μου, τη θυγατέρα μου τη μονάκριβη!

Σκηνή Τέταρτη
(Το Φάντασμα επιστρέφει...)

Και πράγματι έτσι έγινε. Πράγματι η καρδιά μου ράγισε, αλλά δεν ήταν μονάχα αυτό. Όλα καταστράφηκαν! Οι ζωές μας, ο Πύργος, η ειρήνη που είχαμε ονειρευτεί, όλα έγιναν στάχτη μέσα σε λίγες ώρες. Η ευτυχία και η χαρά είναι τόσο εύθραυστα πράγματα... Αρκεί μια διαταγή, κάποιου πλούσιου και άπληστου αφέντη μακριά στη Βενετία, για να σβήσουν μια για πάντα όλες οι ελπίδες μας.
Καταραμένη ήταν η μέρα που ο Κανατανολέων μπήκε στο σπιτικό μας και ζήτησε να γίνει πεθερός μου! Καταραμένες και οι συνωμοσίες τους και το κυνήγι του πλούτου, τάχα μου για μας, τα παιδιά τους. Τα ξέραμε καλά όλα αυτά, εγώ κι ο Πέτρος, αλλά όσο δεν μας ανακάτευαν τους αφήναμε να κάνουν ό,τι νομίζουν. Στο τέλος τα πληρώσαμε όλα με το ακριβό μας αίμα. Θυμάμαι, σα να ταν χτες, πότε μπήκε ο Καντανολέων σ'αυτή την αίθουσα.

Σκηνή Πέμπτη: Το προξενιό
(ένας υπηρέτης αναγγέλλει στον Da Molin την άφιξη του Καντανολέου και φεύγει από τη σκηνή)
Da Moin:. Να περάσει.
( Ο Καντανολέων μπαίνει μέσα και περιεργάζεται το χώρο)
DM : Ποιο στραβό μονοπάτι σε φέρνει στο σπίτι μου;
Καντανολέων : Ηρέμησε άρχοντα! Δεν ήρθα με κακό σκοπό! Αντίθετα, ήρθα να σου προτείνω συμφιλίωση κι ειρήνη! Τα ίδια πλούτη, αν όχι περισσότερα, έχω κι εγώ στο Κουστογέρακο.
ΔΜ: Μετά απ'όσα έχεις κάνει περιμένεις πραγματικά να σε πιστέψω ότι έρχεσαι σαν φίλος; Και τι θαρρείς, πως είμαστε τάχα μου το ίδιο, για να τολμάς να συγκρίνεσαι μαζί μου;
Κ : Πράγματι είσαι εσύ ο άρχοντας του τόπου, αυτό δεν το αρνούμαι και η οικογένειά σου παλαιά και ευγενική. Έχω μεγάλη εκτίμηση στο όνομά σου γιατί κατέχω ότι πάνω απ'όλα πατρίδα σου έχεις την Κρήτη και την αγαπάς. Απόδειξη για τούτο είναι η επανάσταση που γινε στο Χάνδακα και που ο πρόγονός σου Γεώργιος πολέμησε για την Κρήτη, όχι για τη Βενετία και βρήκε τον θάνατο γι'αυτό.
ΔΜ : Χαίρομαι που γνωρίζεις την καταγωγή μου. Όμως παρόλαυτα δεν βλέπω πώς μπορεί να γίνει η συμφιλίωσή μας. Εσύ εδώ και μερικά χρόνια ξεσηκώνεις τον κόσμο εναντίον μου κι αυτό δεν αλλάζει με τις κολακείες σου.
Κ: Όχι αρχοντά μου! Όχι εναντίον σου! Ενάντια στη Βενετία ξεσηκώνω το λαό, όπως ακριβώς το θέλει ο Άγιος Τίτος!
ΔΜ: Μη λες αυτό το όνομα! Αρκετές συμφορές μας έφερε εκείνος ο ξεσηκωμός. Δεν ήταν θέλημα Θεού να γίνει η Κρήτη ελεύθερη.
Κ: Δεν ήταν τότε, μα ίσως είναι τώρα. Εγώ μαζί σου άρχοντά μου δεν τα βάζω, γιατί βλέπω πως αυτόν τον τόπο τονε πονάς. Έχεις τσι αθρώπους σου ευχαριστημένους και τα χτήματά σου φροντισμένα. Γιατί λοιπόν να μη μας αφήσουνε ήσυχους; Τι γυρεύουνε να ζητάνε φόρους από μας, λες και η Βενετία δεν έχει πλούτη. Είναι καιρός να τους δείξουμε ότι δεν είμαστε πια υποταχτικοί.
ΔΜ : Συμφορά που με βρήκε! Έμπλεξα με τρελό! Και πώς νομίζεις, χριστιανέ μου, ότι θα νικήσουμε το Βενετικό στρατό;
Κ : Ενωμένοι! Αν συμμαχήσουμε, άρχοντά μου, θα έχουμε όλο το χανιώτικο λαό στο πλευρό μας. Είναι η μόνη ελπίδα να πετύχουμε.
ΔΜ : Αίσχος! Ντροπή! Αχρείε! Τολμάς να ρχεσαι στο ίδιο μου το σπίτι και να απαιτείς να προδώσω την πατρίδα μου; Θα σε σκοτώσω ίδια δα!
Κ : Δε σου ζητώ να γίνεις προδότης, αλλά ήρωας! Ν'ακολουθήσεις τα βήματα του προγόνου σου του Γεωργίου και να βοηθήσεις την Κρήτη!
ΔΜ : Για να με αποκεφαλίσουνε και μένα σαν αυτόν; Και τα παιδιά μου τι θ' απογίνουν όταν η Βενετία με εκτελέσει;
Κ : Μα τα παιδιά σου έχουν ήδη διαλέξει το δρόμο τους, πολύ πριν από σένα. 'Η μήπως δεν ξέρεις για την κόρη σου τη Σοφία και το γιο μου;
ΔΜ: Να το αρνηθώ δεν ωφελεί, είναι γνωστό σε όλους. Παρά τις απαγορεύσεις μου, αυτοί καταφέρνουν να βλέπονται και ούτε καν κρύβονται πια.
Κ : Πριν λοιπόν αρχίσουν οι κακές γλώσσες να λένε διάφορα για τη Σοφία, γνώμη μου είναι πως τα παιδιά πρέπει να τα παντρέψουμε. Και στοχάσου πόσο πετυχημένη θα είναι μια συμμαχία που θα έχει σφραγιστεί με ένα τόσο ωραίο γάμο!
ΔΜ : Σ'αυτό δεν έχεις άδικο, πονηρέ Λυσσογιώργη. Στον κόσμο θα αρέσει πολύ ένα τέτοιο ταίριασμα...
Κ: Άρχοντα, αν το καλοσκεφτείς η φαμίλια σου δε χάνει από πουθενά. Πλούσιο γαμπρό θα κάμεις και αν συγκυβερνάμε όλη την περιοχή το κέρδος θα'ναι μεγάλο. Και βέβαια η χαρά των παιδιών μας θα 'ναι διπλή, γιατί θα ζούνε μαζί σε μια Κρήτη λεύτερη. Κι όταν πεθάνουμε θα μας διαδεχτούν αυτοί και τα εγγόνια μας και θα μιλάν για μας με τα πιο λαμπρά λόγια!
ΔΜ: Το ξέρεις βέβαια ότι αν το μάθει η Βενετία θα πνιγούμε στο αίμα...
Κ: Ως που να μαθευτεί στη Βενετία εμείς θα έχουμε ανακηρύξει δικιά μας κυβέρνηση και δεν θα φοβόμαστε τίποτα!
ΔΜ : Χμμ... Το σχέδιό σου είναι τόσο επικίνδυνο όσο είναι και φιλόδοξο... αλλά μ'αρέσει! Θα το κάνω! (σφίγγουν τα χέρια) Και μακάρι η Μοίρα να μας φέρει μόνο χαρές από δω και πέρα!

Σκηνή Έκτη : Ο Γάμος (χωρίς λόγια)


Σκηνή Έβδομη : Επίλογος
(Δύο κορίτσια περπατάνε κοντά στα ερείπια του πύργου)
ΚΟΡΙΤΣΙ 1 Πω πω τι συναρπαστική ιστορία! Μα στ' αλήθεια έγιναν όλα αυτά σε τούτο το περβόλι;
ΚΟΡΙΤΣΙ 2 Έτσι λένε κάποια βιβλία κι έτσι πιστεύουν πολλοί, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν έγιναν ποτέ.
Κ1 Γιατί το λες αυτό; Αφού το γράφουν τα βιβλία!
Κ2 Ναι αλλά σύμφωνα με τα ιστορικά αρχεία οι Βενετοί στρατιώτες που κατέπνιξαν την επανάσταση δεν πέρασαν καν από τον Αλικιανό! Πήγαν κατευθείαν στα επαναστατημένα χωριά και έπιασαν τον Καντανολέο και τους δυο γιους του. Ούτε γάμος φαίνεται να έγινε πουθενά...
Κ1 Άρα κάποιος έγραψε αυτή την φοβερή ιστορία και άλλοι συγγραφείς τη διέδωσαν χωρίς να ξέρουν αν ήταν αλήθεια;
Κ2 Μάλλον κάτι τέτοιο συνέβη! Δεν είναι υπέροχο που τελικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν πέθαναν με τέτοιο φριχτό τρόπο;
Κ1 Δεν το είχα σκεφτεί έτσι, αλλά τώρα που το λες έχεις δίκιο! Δε χρειαζόμαστε φαντάσματα αθώων ψυχών να τριγυρνάνε σάυτά τα ερείπια!
Κ2 Σωστά! Εξάλλου είμαι σίγουρη ότι αυτός ο Πύργος κρύβει κι άλλες συναρπαστικές ιστορίες!


Creative Commons License



Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Τη Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013 είχαμε τη χαρά να υποδεχτούμε στο σχολείο μας την υποψήφια διδάκτορα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Ελένη Τσουραπά, η οποία δέχτηκε να μας μιλήσει για την κοινωνική οργάνωση της Βενετοκρατούμενης Κρήτης και για την οικογένεια Da Molin. Την ευχαριστούμε θερμά!
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε για την υποστήριξη και τη βοήθειά τους τον Διευθυντή του σχολείου κ. Μαυρογένη Ιωάννη, τον καθηγητή Πληροφορικής κ. Κουμάκη Κυριάκο και όλο τον Σύλλογο Διδασκόντων του Λυκείου. Επίσης ευχαριστούμε για τη βοήθειά της την καθηγήτρια Ιστορίας Νέου Ελληνισμού Δρ Αναστασία Παπαδία - Λάλα.
        Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία που μας παρέθεσε η κυρία Τσουραπά, φαίνεται ότι η οικογένεια Da Molin έφτασε στην Κρήτη με τον πρώτο εποικισμό των Βενετών, το 1211. Σημειώνεται ότι η Κρήτη πέρασε στους Βενετούς το 1204 ως αποτέλεσμα της διανομής των εδαφών μεταξύ των νικητών που έλαβαν μέρος στην Δ΄ Σταυροφορία. Σύμφωνα με το κατάστιχο των φεούδων της περιφέρειας των Χανίων, που έχει διασωθεί, η οικογένεια Da Molin εγκαταστάθηκε και μνημονεύεται μόνο στην περιφέρεια των Χανίων, όπου και έλαβε φέουδα στα 1252 και 1256. Στον κατάλογο αυτό διακρίνονται δυο μέλη της οικογένειας, ο Νικόλαος και ο Φίλιππος Da Molin. 
Κατά την περίοδο του 14ου αιώνα, το διαμέρισμα των Χανίων χωριζόταν στις εξής "τούρμες" (περιφερειακές ενότητες): του Κισσάμου, της Άρνας, του Ψυχρού, του Κουφού, των Βουκολιών, του Πλατάνου, της Συβρίτου και της Κάτω Συβρίτου. 
        Η οικογένεια Da Molin κατείχε φέουδα στις ακόλουθες περιοχές: Καραβού, Τοπόλια, Pliticho, Παλαιόκαστρο της τούρμας του Κισσάμου, Λάκκοι, Orchi της τούρμας της Άρνας, Καρύδι, Πεμόνια, Μέσα Πεμόνια, Μαθές, Χάμπαθα, Δαράτσος, Σκινές, Κάινας, Βαφές, Καλαμίτσι της τούρμας του Ψυχρού, Βρύσες, Λουτράκι, Καράνος, Καστέλο, Γεράνι της τούρμας του Κουφού και Αρμός της τούρμας της Κάτω Συβρίτου, ενώ φαίνεται να κατέχει φεουδαρχικές εκτάσεις και στη θέση Kyto και στο Μάλεμε.

        Είναι λοιπόν φανερό ότι μιλάμε για μια οικογένεια με μεγάλη οικονομική δύναμη, πράγμα που επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι στα 1366 οι συγγενείς Giacomello και Marco Da Molin εξάγουν στη Βενετία μεγάλη ποσότητα σαπουνιού, ενώ ανάλογη είναι και η πολιτική τους δύναμη, καθώς στα έτη 1358-9 συμμετέχουν στο Μεγάλο Συμβούλιο της Κρήτης στην πρωτεύουσα Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο).
         Επιπλέον η παρουσία της οικογένεια στα Χανιά συνδέεται και με τη γνωστή ως «αποστασία του Αγίου Τίτου» (1363-1364). Συνοπτικά στα 1363, βενετοί φεουδάρχες της Κρήτης, με τη συμμετοχή και του ελληνικής καταγωγής ορθόδοξου πληθυσμού του ανώτερου οικονομικά και κοινωνικά στρώματος, με τους οποίους ταυτίστηκαν ιδεολογικά, στράφηκαν ενάντια στο βενετικό κράτος. Φυλάκισαν τους βενετούς αξιωματούχους και κήρυξαν την ανεξαρτησία της Κρήτης από τη Βενετία, υψώνοντας τη σημαία του Αγίου Τίτου στο δουκικό παλάτι στο Χάνδακα. Η καταστολή της κίνησης του Αγίου Τίτου οδήγησε στον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων της κτήσης με τη Βενετία. Στον κατάλογο των κατηγορουμένων που έστειλαν οι βενετικές Αρχές της Κρήτης στη Βενετία για να δικαστούν για συμμετοχή στην επαναστατική αυτή κίνηση εμφανιζόταν και o Giorgio da Molin.
        Το όνομα της οικογένειας Da Molin συνδέεται και με την επανάσταση του Γεωργίο Γαδανολέου-Λυσσογιώργη, στις δυτικές επαρχίες της Κρήτης, που χρονικά τοποθετείται στα έτη 1526-1528 (Για την επανάσταση βλ. τη διδακτορική διατριβή της καθηγήτριας της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού κυρίας Αναστασίας Παπαδία-Λάλα, Αγροτικές ταραχές και εξεγέρσεις στη βενετοκρατούμενη Κρήτη 1509-1528, Αθήνα 1983, από όπου αντλήθηκαν οι σχετικές πληροφορίες). Μέχρι πρόσφατα μοναδική επίσημη πηγή για τα γεγονότα ήταν το λεγόμενο «Χρονικό» του Antonio Trivan, το οποίο γράφεται έναν αιώνα μετά τα γεγονότα και αφιερώνει ξεχωριστό τμήμα της αφήγησης στην επαναστατική αυτή κίνηση. Όμως ο Trivan συμπλέκει πραγματικά και μυθιστορηματικά στοιχεία, πράγμα που δημιουργεί προβλήματα σχετικά με την ταυτότητα των γεγονότων και των προσώπων, τις χρονολογίες, αλλά και τους σκοπούς των επαναστατών. Συνοπτικά σύμφωνα με το «Χρονικό», στα 1502 ξέσπασε επανάσταση στη δυτική Κρήτη με αρχηγό το Γεώργιο Γαδανολέο, τον επονομαζόμενο Λυσσογιώργη. Τα πράγματα παίρνουν αιφνιδιαστική τροπή με την εμφάνιση των επαναστατών στον Αλικιανό, στην έπαυλη του βενετού φεουδάρχη Francesco da Molin, την κόρη του οποίου ο Γαδανολέος ζητά ως γυναίκα του γιου του Πέτρου…
Το επεισόδιο των γάμων όμως στερείται ιστορικής βάσης. Δεν είναι πραγματικό γεγονός, αλλά θρύλος, καθώς παρουσιάζει πολλά κενά και δεν επιβεβαιώνεται από τα επίσημα βενετικά έγγραφα. Το πιθανότερο είναι ότι ο Trivan στο «Χρονικό» παραθέτει το φανταστικό αυτό επεισόδιο στο πλαίσιο του απόηχου της επανάστασης προκειμένου να αποδώσει μυθιστορηματικά την προσπάθεια των ντόπιων να επιβληθούν στους Βενετούς. Σύμφωνα πάντως με τα επίσημα έγγραφα ο Geronimo Corner, γενικός καπιτάνος που αποστέλλεται από τον Χάνδακα για να καταστείλει τις αναταραχές, τον Οκτώβριο του 1527 δεν κατευθύνεται στον Αλικιανό, αλλά προς τα ορεινά χωριά των επαρχιών Κυδωνίας, Αποκόρωνα και Σελίνου όπου βρίσκονται οι ταραχοποιοί. 
Στις εκθέσεις του ο Corner περιγράφει με έντονο ύφος την επίθεση των βενετικών δυνάμεων στην πατρίδα του Γαδανολέου, το χωριό Κουστογέρακο, το οποίο βρίσκεται σε οχυρή θέση πάνω σε απόκρημνο βράχο. Όταν φτάνουν τα στρατεύματα οι κάτοικοι έχουν διαφύγει στα γύρω βουνά. Οι Βενετοί παραμένουν στο χωριό για τρεις μέρες, εντοπίζουν κάποιους από τους επαναστάτες και τους εκτελούν για παραδειγματισμό. Στη συνέχεια καίνε το χωριό και διατάζουν στο εξής να παραμείνει ακατοίκητο. Κατόπιν κατευθύνονται προς την Κάντανο και διενεργούν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή των Σφακίων. Οι επαναστάτες εκτελούνται και άλλοι εξορίζονται. Ο αριθμός των νεκρών επαναστατών φτάνει τους 700. Τα επαναστατημένα χωριά Κουστογέρακο, Αλίκαμπος, Κεραμειά, Μεσκλά, Λάκκοι, Αγία Ειρήνη, Ροδοβάνι υφίστανται μεγάλες καταστροφές. Η καταστολή της επανάστασης ολοκληρώνεται στα 1528. Τα γεγονότα θα μνημονεύονται για δεκαετίες.
Έτσι λοιπόν δεν είναι σαφές αν η οικογένεια Da Molin έπαιξε κάποιο ρόλο στην αιματηρή καταστολή της επανάστασης. Πάντως, σύμφωνα με το οικογενειακό δέντρο των Da Molin που διασώζεται, ο Francesco Da Molin του φανταστικού επεισοδίου των κρητικών γάμων ήταν υπαρκτό πρόσωπο.
Πλησιάζοντας στο τέλος της Βενετοκρατίας, τελευταία αναφορά στην οικογένεια γίνεται στην απογραφή του Trivan που συντάσσεται στα 1640, πέντε χρόνια πριν την πτώση των Χανίων στους Τούρκους, όπου η οικογένεια Da Molin καταγράφεται στους οίκους των βενετών ευγενών των Χανίων.

















Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Δημιουργία του Ιστολογίου

Το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε από το Γενικό Λύκειο Αλικιανού στα πλαίσια της Ερευνητικής Εργασίας της Β' Λυκείου του σχολικού έτους 2013-2014 με υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Πολύμνια Λακιωτάκη και με τη βοήθεια του καθηγητή Πληροφορικής κ. Κυριάκου Κουμάκη.
Στόχος της εργασίας μας είναι να συγκεντρώσουμε πληροφορίες για την οικογένεια των Βενετών ευγενών Da Molin, που έζησαν στην περιοχή του Αλικιανού κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας (1211-1669). Τα ερείπια του πύργου στον οποίο κατοικούσε η οικογένεια υπάρχουν μέχρι και σήμερα μέσα στο χωριό του Αλικιανού, σε κακή όμως κατάσταση.
Πιο συγκεκριμένα, μας ενδιαφέρει να μάθουμε τι συνέβη μετά τον γάμο της Σοφίας Da Molin με τον Πέτρο Καντανολέοντα, δηλαδή από το 1527 και ύστερα.