Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΤΑΝΟΛΕΟΥ



Η ανταρσία το Λυσσογιώργη ή Καντανολέου στην Κρήτη (1527).
Στα 1527 σημειώνεται εξέγερση ορισμένων ορεινών χωριών έξω από τα Χανιά. Είναι η ανταρσία του Λυσσογιώργη, όπως αναφέρεται στα επίσημα έγγραφα της εποχής —ή του Καντανολέου, όπως έγινε γνωστή αργότερα. Ο Λυσσογιώργης, ενεργώντας κατά τα πρότυπα των βενετικών αρχών αυτοχειροτονήθηκε διοικητής (rettore) και έδωσε τα άλλα αξιώματα σε ανθρώπους της γενιάς του.
Αιτία της ανταρσίας ήταν οι καταχρήσεις και καταπιέσεις των κατώτερων υπαλλήλων σε βάρος των χωρικών, πολλοί από τούς οποίους αναγκάζονταν να καταφεύγουν στα βουνά και να φυγοδικούν . Στις 20 Οκτωβρίου ξεκινά ο Cornelio από το Ηράκλειο προς το Ρέθυμνο με ένα λόχο πεζικού, με τον Ανδρέα Καλλέργη και τους οπαδούς του και με 200 «Αλβανούς», δηλαδή stradioti. Κατόπιν βαδίζει εναντίον του Αλικάμπου, που κατοικούνταν από 250 οικογένειες της γενιάς των Κόντων, «χειρίστων και αρπάγων», όπου επί 15 χρόνια δεν είχε πατήσει δημόσιος υπάλληλος, όπως έγραφε στην έκθεσή του της 2 Νοεμβρίου ο Cornelio. Οι κάτοικοι του χωριού σκορπίστηκαν αμέσως στα απότομα και άγρια βουνά τους, όπου μετέφεραν και έκρυψαν τα πράγματά τους. Τότε ο Cornelio έστειλε 700 άνδρες με οδηγούς Σφακιανούς, για να καταδιώξουν τους φυγάδες, ενώ ο ίδιος πήγε στο χωριό. Εκεί παρουσιάστηκαν εμπρός του 80 φοβισμένοι κάτοικοι που τους έστειλε με συνοδεία στα Χανιά, ενώ άλλους 8 που έπιασε την στιγμή που έφευγαν τους εκτέλεσε επί τόπου. Ταυτόχρονα διακήρυξε ότι όποιος ξαναγυρίσει στον Αλίκαμπο δεν πρόκειται να πάθει τίποτε. Πραγματικά άρχισαν λίγοι λίγοι οι κάτοικοι να παρουσιάζονται. Κατόπιν βάδισε προς τα Κεραμειά και τα Μεσκλά, όπου επανέλαβε τα ίδια με αποτέλεσμα να παρουσιαστούν όλοι οι κάτοικοι. Των άλλων όμως χωριών δεν κατέβηκαν, γιατί προφασίστηκαν, όπως γράφει ο Cornelio, ότι ήταν μακριά. Η αλήθεια είναι ότι τα χωριά εκείνα, Άνω και Κάτω Κεραμειά, Άνω και Κάτω Καράνου, Άνω και Κάτω Χριστογέρακα, Λάκκοι κ.λ. αποτελούσαν την κύρια εστία των επαναστατών .
Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία η ανταρσία εξαλείφθηκε μέσα σε 1 μήνα, μεταξύ 20 Οκτωβρίου - 29 Νοεμβρίου 1527.
Ο Cornelio σε πολύ μεταγενέστερη έκθεσή του, της 18 Νοεμβρίου 1528, αναφέρει ότι ύστερα από το αίσιο πέρας των επιχειρήσεών του εναντίον των επαναστατών, αναγκάστηκε να μείνει με τους άνδρες του δύο μέρες στην χιονισμένη ύπαιθρο με τρομερό κρύο, για να πιάσει τον αρχηγό τους Λυσσογιώργη, αλλά έπειτα, επειδή είδε ότι το ζήτημα αυτό δεν ήταν εύκολο και υπήρχε φόβος να κακοπάθουν οι στρατιώτες του, αποφάσισε να επικηρύξει αυτόν και τούς άνδρες του: όποιος θα τον έπιανε θα έπαιρνε 500 υπερπυρά από το δημόσιο ταμείο και θα μπορούσε να ζητήσει την αμνήστευση δύο επαναστατών· αν τον έπιαναν οι σύντροφοί του, θα αμνηστεύονταν οι ίδιοι· αν πάλι ένας επαναστάτης παρέδιδε ένα σύντροφό του, θα μπορούσε να προτείνει αμνήστευση δύο άλλων.
Ο αρχηγός της ανταρσίας Λυσσογιώργης που είχε διαφύγει στα βουνά, πιάστηκε αργότερα — δεν ξέρουμε πότε ακριβώς —από τρεις συντρόφους του, που τον παρέδωσαν στους Βενετούς για ν’ αμνηστευθούν και να πάρουν τα 500 υπέρπυρα, με τα οποία είχε επικηρυχθεί. Τα υπέρπυρα αυτά δόθηκαν από τούς Βενετούς στους προδότες συντρόφους του Λυσσογιώργη, αλλά όχι και τα ποσά των άλλων επικηρύξεων— ζήτημα πού στενοχωρούσε τον Cornelio και ζητούσε να λυθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Ο Λυσσογιώργης, σύμφωνα με το μεταγενέστερο και όχι πολύ αξιόπιστο Χρονικό τουTrivan, μαζί με τους άλλους αρχηγούς οδηγήθηκε εμπρός στον Βενετό διοικητή των Χανιών και ανακρινόμενος είπε, ότι αρχηγό τον εξέλεξε ο λαός και ότι άσκησε το αξίωμά του, όπως ακριβώς και οι καταγόμενοι από τους ευγενείς άρχοντες του Βυζαντίου πρόγονοί του, που κυβερνούσαν το νησί, προτού έλθουν οι Βενετοί. Ο Λυσσογιώργης και οι δύο γιοί του καταδικάστηκαν σε θάνατο και οδηγήθηκαν στην αγχόνη. Από την τραγωδία αυτή ξεπήδησε το παρακάτω τετράστιχο του λαϊκού ποιητή:
Ποιος είδε Κόντη σύνδικο,
Καντανολέων ρετούρη,
και Πάτερο γραμματικό,
Μουσούρο καντσιλέρη.

Πηγή: http://www.e-istoria.com/k2.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου